Het voorjaar was laat dit jaar en dat was te zien in de zomer.
De wilgenroosjes die meestal uitbundig bloeien in juli en augustus trokken het even niet. Vervelend want de wilgenroosjesmarmelade, de wilgenroosjessiroop en de wilgenroosjesgelei zjn een succesnummer.
Maar daarentegen veeeel paardebloemen, gelukkig.
Deze zomer is er weer veel gerealiseerd en gebeurd op Gryteselv Fjellgård. Dat dankzij de hulp van familie, vrienden, wwoofers en niet te vergeten de gasten.
Een lijstje maar:
- Jan's 90-jarige moeder komt op bezoek, helemaal vanuit Nederland. Weliswaar in gezelschap van een prive-chauffeur, een prive verzorgster en een bodyguard. Maar zo hoort het als je 90 jaar bent. Heel bijzonder en gezellig!
-eindelijk op tijd kachelhout dankzij Siebe, Julie, Etienne en Varunn.
- meer vis in de vriezer dankzij Julie, Etienne en Varunn.
- een fantastische oogst aan "granskudd", het jonge uitschot van de spar, en paardebloemen voor de paardenbloemengelei dankzij Linda.
- een flinke uitbreiding van het graasgebied in het bos voor de koeien dankzij Julie, Etienne en Varunn.Veel palen slaan, draden aanbrengen en de spanning op de draden controleren.
- een heuse webcam in de stal zodat Jan deze winter vanuit de bank kan kijken of alles goed gaat in de stal en of er al gekalfd wordt. Dit alles dankzij ingewikkelde 3d en virtuele constructies dankzij super techneut Robert met zijn assistente Ilse.
Wie wil meekijken kan zich aanmelden.
- bijna 2 zijdes van het restaurant-in-wording zijn voorzien van nieuwe wanden en dubbele ramen.
Hulp bij het kozijnenwerk en reparaties in de stal van de hekken door Robert uit Amsterdam. Dat schoot lekker op.
- de kalverenstal is klaar. "Te mooi" vinden sommige Noren.Maar het blijkt een succesnummer bij de rondleidingen van gasten.
- ook de trap van stal naar werkplaats/boven is gerealiseerd. Jan heeft daarvoor met zorg een berkentak uit het bos gekozen die nu als trapleuning dienst doet.
- een flinke maar vooral vroege uitbreiding van de veestapel. Het kalveren is in tijd wat opgeschoven zodat we nu in oktober al 4 kalveren hebben. Alle 4 buiten geboren.
- Varunn repareert Jan's werkplaatsradio en maakt er en passant een dolby-surround sound van.
Jammer genoeg heeft Jan dit jaar niet kunnen hooien. Even leek het goed te gaan in midden juli maar de weersverwachtingen kondigden regen aan en dus moest er op het laatste moment gebaald worden.
Nu is al duidelijk dat er te weinig voer is voor de winter, iets waar ook de Noren in Noord Noorwegen mee kampen.
Een Noorse gast wist te melden dat dit type zomers ervoor zorgden dat de Vikingen in het verleden erop uit trokken. Dus Nederlanders: jullie zijn gewaarschuwd!
Het betekent wel dat Jan terug moet in aantal koeien. Iets dat hem zeer aan het hart gaat omdat de kudde een mooie opbouw had en erg vriendelijk is in de omgang.
Maar dat is de keerzijde..
Dulce is spoorloos.
Augustus. We zitten net hongerig rond de tafel als Jan binnenkomt en zegt dat Dulce, de leidsterkoe, niet mee teruggekomen is uit het bos met de kudde.
Het hele scenario wat er gebeurd kan zijn passeert binnen 2 minuten de revue: dat gat bij die onderaardse bron, beer,veelvraat, verkeerd terecht gekomen ergens...
Iedereen staat meteen op en vertrekt, hongerig of niet, eensgezind naar het bos om Dulce te zoeken. Want ja, Dulce is de meest verstandige koe en als daar wat mee is betekent dat een potentieel gevaar voor de kudde.
Stelselmatig wordt het afgezette deel van het bos waar ze grazen uitgekamd.
En dan vindt Jan Dulce aan de rand van het bos. Ogenschijnlijk niks aan de hand, loopt goed, wil alleen niet zo graag mee.
En dat terwijl de rest van de kudde staat te loeien naar haar.
Jan drijft Dulce, een beetje tegen haar zin in, Hestehaugen op waar de andere koeien ook staan. Ze blijft zich apart houden. Heeft ze gekalfd misschien? Geen tekenen die daarop wijzen, wel een volle uier. Dan gaat het waarschijnlijk gauw gebeuren en wil ze zich afzonderen. Jan houdt er liever een oogje op en Dulce blijft op Hestehaugen, een beetje apart van de koeien; wij gaan eten.
De volgende dag staat Dulce bij het afgesloten hek naar het bos te kijken en Jan besluit haar haar zin te geven maar loopt met haar mee.
Het is duidelijk dat ze gericht ergens naar toe gaat. Ze maakte zachte geluiden en loopt gedecideerd een route.
Jan mag mee van haar.Na zo'n paar honderd meter door het bos blijft ze staan en roept zachtjes en jawel hoor.. daar komt haar kalf te voorschijn dat ze dus de vorige dag geworpen heeft. Helemaal gezond en hongerig.Wel de hele nacht alleen in het bos gebleven. Zoals bij herten, zegt bioloog Ilse.
Dulce wil overduidelijk in het bos blijven en Jan laat haar maar gaat wel regelmatig kijken. Als hij haar mee terugneemt naar Hestehaugen, de volgende dag, is het duidelijk te vroeg voor Dulce want de kudde is erg nieuwsgierig en het kalf krijgt geen rust. Dulce blijft bij de kudde maar verstopt het kalf aan de randen van Hestehaugen. Na een paar dagen is het kalf mans genoeg om bij de kudde te zijn en maakt er dan ook echt deel van uit. We zien hem bij verschillende koeien liggen. Dat gaat goed.
In dezelfde zomer krijgen Koetje, Maria en Dolores ook hun kalveren buiten.
Koetje en Maria staan even apart met hun kalf omdat het s'nachts al wat kouder wordt en Jan de kalveren liever binnen heeft. Zo kun je Jan zien lopen, als de Goede Herder, ditmaal met een kalf in plaats van een lam op zijn schouders, omdat dit de enige snelle manier is Maria en Koetje binnen te krijgen vanaf de wei bij de rivier.
Wel komt hij regelmatig met natte(!)schouders bij de stal aan.
De Wwoofers van dit jaar.
Wat hadden we weer flinke hardwerkende maar vooral leuke Wwoofers dit jaar.
Allereerst was er Siebe, goede vriend,natuurlijk geen Wwoofer maar wel met talent daarvoor. Hij kwam eens kijken hoe het hier was en begon meteen aan de kachelhoutklus waarvoor we erg dankbaar zijn.
Super Siebe!
Linda uit Nederland, de dappere krijger, die een fantastische oogst aan granskudd en paardebloemen heeft geoogst. Fantastisch Linda! Dankzij jou kunnen de gasten tot kerstmis genieten van ons granskuddijs en de amandeltaart met paardebloemengelei!
De Franse Wwoofer die tegelijk met Linda gepland was kwam jammer genoeg niet en meldde zich ook niet af. Erg slecht. Maar Linda heeft o.a. hout gehakt, vis schoongemaakt, stal schoongespoten en een hek gemaakt voor de stal.
Dan waren er Lucie en Etienne, broer en zus, uit Frankrijk die van aanpakken wisten Ze kwamen van een bergboerderij uit de Auvergnes. Hilarische toestanden af en toe omdat zowel Julie als Etienne nauwelijks Engels spraken.
Met het woordenboek op tafel lukte de conversatie aan tafel aardig maar buiten met de vaktaal van de boerderij kwam Varunn af en toe woorden en energie tekort om discussies, opties en meningsverschillen te vertalen.
Varunn, het vertaalwonder die gelukkig naast de Franse ambassade had gewoond en daardoor wat Frans sprak. Doordat er veel behoefte was aan communicatie over van alles en nog wat, was het af en toe wat veel voor hem. Gelukkig heeft hij de hele houtvoorraad in de houtschuur in zijn eentje zingend kunnen opstapelen.
Nog nooit zo'n nette en volle houtschuur gehad.
Veel gedaan maar er was gelukkig ook tijd voor een picknick in Mosjøen aan de Vefsna, een bezoekje aan Laksforsen en een picknick bij de Hattfjelldalfossen.
Etienne nam tot onze schrik een duik in de waterval.
Godveko.
Dit jaar werd een week met aktiviteiten georganiseerd in Hattfjelldal.
Wij namen de dinsdag voor onze rekening met een speurtocht langs 10 verschillende wilde planten die in de Gryteslev keuken gebruikt worden.
Gewapend met een vragenlijst vetrokken de deelnemers in de hoop een gratis lunch te winnen.Twee deelnemers waren de gelukkigen.
Na de speurtocht volgde een korte demonstratie van welke wilde planten al geoogst waren, waarvoor ze gebruikt zijn en hoe dat smaakte. Tijdens de lunch speelde Gea Prytz swingende walsen en las Solveig Jacobsen gedichten voor van Rolf Jacobsen.
Zeker voor herhaling vatbaar volgend jaar!
Poezendrama, alweer..
Halverwege mei, de sneeuw is al aan het smelten, zie ik Tautra een muis brengen aan Krekling en Gaupe. Vlak voor hun neus laat hij hem of haar los zodat de twee kunnen vangen. Die staan er overigens aanvankelijk wat onnozel bij tot het jachtinstinct losbreekt. Na die dag ontbreekt ieder spoor van Tautra. Aanvankelijk denk ik dat hij weer begonnen is met in het bos te wonen maar tot aan het einde van de zomer geen spoor van hem. Eind augustus blijft ook Krekling weg, vlak voordat hij gecastreerd zou worden. Het is een buitengewoon muizenjaar, dus voedsel is er genoeg. Er is nog een minimale kans dat in ieder geval Tautra terug kan komen. Krekling was te onervaren en is zeker ten prooi gevallen aan een vos o.i.d.
Nu is er alleen dus nog Gaupe. Zijn bangigheid is zeker zijn redding geweest. Nu, inmiddels gecastreerd, gedraagt hij zich als een prinsje en vraagt luidkeels om aandacht maar vooral eten..Schoen- en staartmaat 54..
We laten het maar bij deze ene kat om nog meer slapeloze nachten en zoektochten in het bos te voorkomen. Maar we hopen vooral dat die stoere Tautra terugkomt..
No comments:
Post a Comment