Gaupe en krekling

Deze 2 Noorse heren-boskatten zijn onze nieuwe gezinsleden: Gaupe en Krekling.
Ze komen uit Susendal, uit de omgeving van Unkervatn.
We hopen dat deze 2 wel bestand zijn tegen ontmoetingen met vossen.
Han-heidi en Tautra zijn, nemen we aan, door hun socialisatie met Myra (op de rug gaan liggen als ze er aan kwam), beide het slachtoffer geworden van een vos.
Het is onze laatste poging om katten te houden hier.
Het zou kunnen dat die socialisatie met honden en de waarschijnlijk regelmatige ontmoetingen met vossen niet samengaan. Myra mag van ons af en toe onvriendelijk zijn tegen ze zodat ze een beetje scherp blijven.
Het zijn 2 luxe katten want ze zijn gewend alleen forel te eten.
Åshild, dochter van Brynjar, verzorgde de katten en viste voor ze in de rivier.
We hebben wel wat voorraad forel voor ze maar niet voor de hele winter. Maar toen er een eland geschoten was en het vlees moest worden verpakt voor de vriezer, gaven ze ook te kennen wel elandvlees te lusten.
Kattebrokken, nee dank je.
Dat wordt dus nog een probleem. Jan heeft ze al gedreigd een bootje voor ze te maken zodat ze zelf met een hengeltje kunnen gaan vissen in plaats van de hele dag in de bank te liggen. Daar waren ze niet van onder de indruk.

Kokkenbezoek en de eerste Noorse theeplantage

Als eerste was er amateurkok Yoeri in juli die in onze keuken pizza's maakte aan de strekkende meter. Kijk in de diashow en zie hoe hij uien snijdt: een natuurtalent!
Toen kwamen de professionele koks maar die kwamen alleen eten en kijken.

De gemeente Vefsn is een projekt gestart om biologische ingredienten te promoten.
Kantines van scholen en overheidsdiensten geven het goede voorbeeld door een aantal biologische produkten in hun assortiment op te nemen. Verder zijn er voor allerlei doelgroepen excursies gepland naar bedrijven die biologisch produkten produceren.
Een delegatie van de opleiding tot kok komt kijken en proeven hoe dat gaat op Gryteselv fjellgård. We zijn weliswaar nog in de overgangsfase maar wel op weg naar het eko keurmerk.
Een 3-gangen menu met ingredienten uit eigen bos en delikatessenproduktie viel in de smaak.
Een rondleiding in de stal hoorde er ook bij maar dat bleek toch een beetje veel voor de koeien. Ze waren duidelijk niet gesteld op die invasie. De paarden waren niet te beroerd een showtje aankomen-galloperen-als-de-baas-fluit te geven.

De eerste Noorse theeplantage.
In het assortiment van Gryteselv fjellgård zitten 4 theesoorten: kveldste(avondthee), koporjete (gefermenteerd wilgenroosjesblad erg jong), skogste (bosthee met kruiden en planten uit het bos) en gryteselvte (3 soorten berk gefermenteerd). Topper blijkt de gefermenteerde berkenthee samengesteld uit 3 soorten berk.
De produktie is al bijna uitverkocht. Volgend jaar moet er dus meer geoogst worden. En dat alles van een theeplantage waar niks aangeplant hoeft te worden!

Wilde vrouwen, jan's dugnad, sledehonden en hooien

Wilde vrouwen.
Eind februari 2009 werd er in Hattfjelldal het jaarlijkse Villkvinneseminar gehouden. Het seminar is de laatste jaren uitgegroeid tot een internationale bijeenkomst waarin de onafhankelijke, archetypische vrouw (zoals Clarissa Pincola Estes deze definieerde in "de ontembare vrouw") een bindend element vormt tussen allerlei culturen zoals de Samische, de Groenlandse, de Afrikaanse, de Noorse en de Nieuw Zeelandse. Politici,wetenschappers,kunstenaars,performers (w. o. dit jaar Marie Boine) en schrijvers worden uitgenodigd en vertellen over hun werk en projecten. Veel aandacht wordt besteed aan de positie van de vrouw. Tussendoor houdt Elena Rhose haar rituelen waar iedereen aan deelneemt. Hege Dalen, organisator van het geheel, slaagde erin een boeiende verzameling vrouwen bij elkaar te brengen. Wij verzorgden de lunches, diners en tussendoor hapjes tijdens dit 2 dagen durende evenement. Meer info op www.villkvinne.no Hierboven het menu voor het diner, in het Noors uiteraard. In totaal 70 vrouwen bezochten het seminar, tot nu toe het record. Het was hard werken maar er was veel assistentie in de keuken.

Jan's dugnad.
Het fenomeen dugnad is een sterke Noorse traditie. Het betekent dat je gratis je diensten verleent. Meestal gebeurt dit bij georganiseerde aktiviteiten zoals een brug repareren, een kerk schilderen, beton storten etc. Je wordt daarvoor gevraagd. Iedereen wordt verwacht op de een of andere manier een bijdrage te leveren. Onze dugnadlijst groeit gestaag en zo hoort in een samenleving als deze hier in Hattfjelldal. Jan heeft voor het villkvinneseminar op het allerlaatste moment het verzoek gekregen een troon te maken. Op de eerste plaats voor Erena, die als dochter van een Maori- hoofdman de titel van prinses mag dragen en gedurende het seminar een centrale rol heeft. Hier zie je Hege Dalen, de organisator, zittend op Jan's troon. Naast haar staat politica Åslaug Haga van de Senterpartiet, ook aanwezig op het seminar. Een tweedehands stoel werd binnen een recordtijd omgebouwd tot troon en heeft prima gefunctioneerd.

Sledehonden.
We hadden het huis al zien staan met soms een auto ervoor. Maar hoewel het eigenlijk dichtbij staat, wisten we niet wie er woonde. Tot op een dag de bewoner zich meldde om kennis te maken met ons: Torbjørn Bjørgefjell. Hij wist veel te vertellen over de bergflora. Vanuit zijn Samische achtergrond wist hij waarvoor sommige planten werden gebruikt als voedsel maar vooral ook als medicijn. Jan werd uitgenodigd voor een inspectietocht naar zijn gamme (een historische Samische woonvorm), aan de oever van Rossvatn. In de diashow kun je een portretje vinden van Torbjørn, zittend in zijn gamme, wachtend tot de kokekaffe klaar is. De tocht bleek met sledehonden en een sneeuwscooter te zijn gepland. Heen reed Jan met de sledehonden en terug met de sneeuwscooter.Het laatste rustige stukje met de hondenslee kun je zien op het filmpje.