Tautra in de bocht!

Zondagmiddag, 22 november 2009, besluit ik het magazijntje wat op te ruimen. Bijna alle glazen potten en flesjes zijn in gebruik genomen voor de produktie van de deli van Gryteselv Fjellgård. Voor de allerlaatste produktie van kerstgelei van bosbessen heb ik nog wat potjes nodig.
Terwijl ik inventariseer hoor ik klaaglijk miauwen onder het raam buiten.
Gaupe en Krekling zijn al een tijdje buiten en meestal willen die weer bij de kachel aan het einde van de middag.
Ik doe de achterdeur open en daar komt een enorme kat naar binnen die meteen kopjes begint te geven.
Even denk ik dat het een vreemde kat is en dan zie ik tot mijn stomme verbazing dat het Tautra is. Goed glanzend in het winterpak en flink zwaar als ik hem optil. In een goede conditie dus.
Dat is bijna ongelooflijk. Begin augustus voor het laatst thuis geweest maar omdat het zo druk was met allerlei bezoek ging hij meteen weer weg. Om vervolgens pas terug te komen in eind november.
Hij is uitgehongerd en eet veel en laat zich op allerei plekken in de kamer en de keuken vallen om vervolgens in diepe slaap te raken.
Hij kan het meteen goed vinden met Gaupe en Krekling die wel geimponeerd zijn door zijn omvang. Wij moeten ook weer een beetje wennen met zo'n enorme kat op schoot.
Het lijkt wel of hij de ruimte in huis weer terug moet vinden want we vinden hem op de gekste plekken gestrekt en in slaap.
Gaupe en Krekling gaan iedere morgen samen met Jan en Myra naar de stal maar Tautra waagt zich maar een paar meter van het huis en wil zo snel mogelijk weer naar binnen.
Hij is erg schuw voor bezoek en verstopt zich dan onder de bank of in de boekenkast. Blijkbaar is hij niet bij mensen geweest in die periode.
We zijn erg blij dat hij weer terug is!

En dan natuurlijk Koetje...

Koetje heeft haar 2e kalf gekregen, ditmaal een koekalf.
In het begin had Koetje het moeilijk in de kudde. Ze was duidelijk de laagste in rang, moest wachten om te kunnen eten en ze lag altijd op een afstand van de kudde. Niet echt er midden in.
Toen ze vorig jaar november een stierkalf kreeg heeft Jan besloten haar als melkkoe te houden. Ze kon dan de hele zomer met het stierkalf in de weilanden rond de boerderij lopen terwijl de rest van de kudde het bos in trok.
Op die manier hoefde Jan haar niet te halen voor het melken en werden eventuele problemen met het steeds groter wordende stierkalf voorkomen.
Ze leek het naar de zin te hebben met haar zoontje in de weilanden en langs de rivier. Eindelijk kon ze gewoon dooreten.

Koetje is de lievelingskoe van Jan, niet omdat hij haar melkt maar vanwege haar bijzondere blik. Op de een of andere manier ontroert ze soms. Hoe ze kijkt en wacht op voer, melken en gewoon op niks..
De hereniging na de zomer met de kudde toen ze allemaal weer in de stal stonden was goed. Lastig was wel weer de confrontatie buiten waarbij zelfs een aantal kalveren van vorig jaar in de aanval gingen. Gelukkig is dat van korte duur en kan ze nu weer gewoon samen met kalf en kudde luchten buiten.

Ondernemende kalfjes en fado-koeien.

Begin november zijn de eerste kalfjes gekomen van de tweede lichting: drie koekalverenen 1 stierkalf.Ze hebben nog geen namen; die moeten ze nog laten zien.
De koeien en de stier daarentegen hadden al meteen namen naast het verplichte nummerplaatje in het oor. Het vergemakkelijkt niet alleen het praten erover maar het zijn inmiddels ook echte persoonlijkheden die een naam verdienen.
Met uitzondering van de aanvankelijke leiderkoe en de stier hebben alle andere koeien, hoe kan het ook anders met Jan als herder, de namen van fadozangeressen.
Dulce(Pontes): de superieure leidster van de kudde
(Maria)Dolores: altijd weer veel te zorgelijk over haar kalf
Christina (Branco):wat terughoudend
Maria (Dolores): de kudde gaat voor het kalf
Amalia (Rodriquez): die soms nogal humeurig is.
Mariza: dochter van Elke uit 2008, een bijzondere schoonheid met een prachtige rossige blonde vacht, wimpers en hoorntjes.
Ana(Carvalho): dochter van Dulce uit 2008, een stevige dame.
Misia: dochter van Dolores uit 2008, erg dol op knuffelen maar ook de leidster van de kalveren uit 2008
En dan de uitzonderingen:
Elke (Sommer, de filmster, sexsymbool uit de late jaren 50): de aanvankelijke leidsterkoe. Ze probeert het zo nu en dan weer over te nemen van Dulce.
Boy (Winter, de wat verveelde punkjongen die Frank Groothuis speelde in Sesamstraat): de gemoedelijke stier die het erg goed met de kalfjes kan vinden. Deze zomer vonden wij hem regelmatig omringd door de kalveren terwijl de moeders verderop aan het grazen waren.
En natuurlijk Koetje, die we als melkkoe hebben.

Dolores, Dulce, Maria en Koetje hebben al een kalf. Het wachten is nog op Amalia, Elke en Christina.
De kalfjes zijn in het begin nog erg rustig maar zodra Jan 's morgens de hekken tussen de verschillende "koeienkamertjes" opendoet lijkt het startsein gegeven voor een hol- en springpartij door de hele stal heen.
Bij de koeien worden ze meestal weggestuurd maar Boy laat het maar allemaal gebeuren. Dus is zijn plek het spannendst. Hij poetst ze en wordt zelf ook door de kalfjes gepoetst. Aan het einde van de renpartij gaan de kalfjes voor het hoofd van hun moeder liggen die dan het hooi om het kalf weg moet eten.
Alle pogingen van Jan tot nu toe om ze uit het voergedeelte te houden zijn maar ten dele gelukt want ze klimmen over alle hekken heen.
Gelukkig is het de laatste weken zacht weer en kunnen ze een aantal uurtjes met het hele gezelschap naar buiten, moeders en Boy incluis.
Dat laatste is belangrijk omdat Boy orde op zaken moet houden bij zijn dames.
Hij inspecteert de nieuwbakken moeders regelmatig om te controleren of het alweer zijn beurt is. Als hij die gelegenheid niet krijgt neemt hij zelf het initiatief in de stal en klimt over alle hekken heen naar de koe die hem op dat moment interesseert en dat is voor hem niet veilig.
Hier komt een filmpje van de renpartij.

Eland en eland

Het jachtseizoen voor groot wild is ten einde.
Hattfjelldal is verdeeld in een aantal gebieden waar een groep jagers een bepaald quotum aan elanden mag schieten. Lukt het ze niet om binnen de jachtperiode een eland te schieten (omdat er dat jaar weinig in dat gebied zijn b.v.), dan kunnen ze in de laatste week in een van de andere gebieden gaan jagen. Dat alles met afspraken natuurlijk. Staatsbosbeheer en prive-eigenaren maken afspraken met de groepen jagers. Die afspraken kunnen verschillen van huur van het gebied en kiloprijs van het geschoten wild of vlees in natura.
Wij hebben de afspraak dat er gejaagd mag worden in ons gebied in ruil voor een aandeel in de buit. Ons eerste aandeel hadden we al en zondag was het dan zover voor de 2e eland. Deze had lang genoeg afgehangen en moest verdeeld worden. Alle belanghebbenden zijn daarbij aanwezig en helpen mee. Zie de foto hierboven.
Jan kreeg een lesje uitbenen, ik een lesje wat is wat en waar is het geschikt voor.
Bij thuiskomst alles meteen geportioneerd en ingevroren. Maar wel meteen een stoofpotje eland gemaakt en de katten kregen wat afsnijsel. Myra werd verblijd met een enorme zak botten die we nu een voor een geven. Vanmorgen zagen we een grote kraai een poging wagen om er met het zware bot vandoor te gaan. Maar dat bleek toch te zwaar.
Elandenvlees is eigenlijk hertenvlees maar kan in smaak erg verschillen van heerlijk runderachtig tot en met een echte wildsmaak. Het vlees kan erg grof van structuur zijn maar de betere stukken zijn erg mooi vlees.
De komende periode wordt het dus experimenteren met het vlees: drogen en zouten, roken, worstsoorten, heerlijke stoofpotjes en wildbraad.
Deze zomer hebben we voor de kleinschalige produktie eigen kruiden verzameld uit het bos voor wild. Eigenlijk die dingen die ze ook eten zoals o.a. jeneverbes, berkenknoppen, furu, lijsterbes.
Een marinade met deze kruiden voor rendier was een succes.
Wat eland betreft kunnen er dus weer tegen deze winter.